gonitwa

Obserwowałam ją z daleka - kłamała.
Próbując zanurzyć ręce w krystalicznym źródle marzeń,
wpadła w bagno kłamstwa i obłudy.
Wulgaryzmy ostrożnie opuszczały jej usta, jak krople wiosennej mżawki,
dopiero z czasem zamieniając się w ulewę pełną grzmotów i błyskawic.
Nienawiść, bez pośpiechu wybielała kolorową łąkę kwiatów,
z barw, które jeszcze przed chwilą, były dla niej wszystkim.
Zaplątana w toksyczny bluszcz urojeń oraz złudzeń.
Na stałe zagubiła się w gęstej mgle pragnień.