Utracone szczęście

Obrażasz się na świat gdy nie jest tak jak chcesz
choć gdzieś wewnątrz po prostu to wiesz
jak znaleźć drogę do słońca
przypomnij sobie siebie jako małego brzdąca
jak uśmiech z lekkością miałaś na twarzy
a w myślach tylko to co Ci się marzy
Łapałaś magię tego świata
nie była to żadna ringu mata
na której teraz się znajdujesz
i nieszczęście swoje z czułością budujesz
łapałaś wiatr we włosy
lubiłaś te zmarznięte nosy
i takie policzki uroczo zaczerwienione
sytuacje zwykłe a jednak jakieś takie wyśnione
znajdywałaś w nich cząstkę magii
bo nie przywiązywałaś do wszystkiego tak wielkiej wagi
Radowałaś się gdy tylko była okazja
pamiętasz? jaka w czynach była tak ogromna pasja?
jak na trawie potrafiłaś gwiazdy robić
a teraz mogłabyś co najwyżej worek treningowy pobić
skąd to uczucie ciężkości się wzięło
jak to wszystko się rozpoczęło
związałaś serce łańcuchem żelaznym
takim czarnym, takim ciasnym
teraz motyl jest tylko motylem
a kiedyś latał na magicznym pyle
teraz świat szary Cię otacza
umysł zraniony każdą słodką myśl wypacza.