Menu
Gildia Pióra na Patronite

***

Obdzieram ze skóry
Twoją twarz
Najczulej jak to możliwe
Bojąc się zepsucia,
Które pod nią zastanę.

Zanim zrobiłam
Krok do przodu
Mówili mi możesz zaufać
Otworzyłam serce
Spadając w przepaść
Twego serca

Twój ból
wybudował most
Twoja nieufność
stworzyła mur
Mocniejszy od wieczności

Cisza zawisła
Między nami
Niczym
Bezlitosna zima
Rzeźbiąc
W moim sercu
Sople lodu

Pozostaje mi jedynie czekać
By czas w klepsydrze
Posklejał kawałki nas
W jedną całość

8845 wyświetleń
147 tekstów
5 obserwujących
  • marka

    8 December 2017, 20:53

    Uczuciowo i jednak z nadzieją.

  • kati75

    7 December 2017, 20:28

    czasem trzeba oddzielić wszystko grubą kreską i zacząć wszystko od nowa ...smutny ale z ciekawą treścią wiersz...pozdrówka;)

  • Malusia_035

    7 December 2017, 08:44

    Piękne słowa ,kiedyś i mnie dopadły te uczucia ale przestałam czekać i to było najlepsze co mogłam zrobić bo odnalazła mnie prawdziwa Miłość :) podoba mi się :)

    Pozdrawiam Cieplutko :)

  • fyrfle

    6 December 2017, 15:57

    Dobrze, że jest chociaż promień cienia jakiejś nadziei w tym wierszu.