byłeś jesteś będziesz

noc rozpościera się woalem nad
dachami domów
drzewami
kładzie na łąkach i polach
do poduszki tuli się

przez szyby zagląda
pogasły już światła
żądza przyciąga objąć by
rozproszyć mrok
czasem kapnie łza radości

nie ma siły która rozłączy
myśli szepczą
aż po kres
tylko razem tworzymy całość
ty wiesz

tyle wspomnień łączy
wschody i zachody słońca
i te noce gorące
dzięki nim ubywa nam lat
czas przeminął niesiony wiatrem

to nie zmieni naszych serc
choć szron zabarwił włosy
pomieszane losy
uplotły warkocz
nie do rozplątania

pamiętasz nasz taniec miłości

Krystyna Anna Szklarczyk 28.10.2018r.
wiersz publikowany w Antologia 2 "NATCHNIENIEM NAPISANE''