Ostatnim z Wrocławia do Bolesławca

Nocny pociąg
mdłe światła
trupim policzkiem
szkicuje północ

Milczeniem tkanej
zmęczonej twarzy
rysuje się odbicie
w brudnej szybie

Z bułka słodką w przełyku
kruszonką
przyklejoną do podniebienia
jak gwiazdy
topię wzrok
w rozkołysanym pejzażu miasta

Ptaki senne mokną
między gzymsami
w których tonie huk kół
toczących się po rozjazdach...

Obojętnie ramionami wzrusza noc.