Menu
Gildia Pióra na Patronite

Noc przyszła...

...
Noc przyszła i sny niosła lekkie...
wiatr delikatne rozchylił skrzydła
zagrał jej pięknie...
w ramiona wpadł i światłem gwiazd
zaiskrzył...
przystanął czas...
zadumał się i zgubił myśli...
skrzypcami łkał to znów się śmiał
wicher beztroski
a potem gnał rozrzucał sny na miasta wioski...
liryczne gry... gubił jak sny
aż zasnął
czas się uśmiechnął
i zabrał noc na własność...
diamenty łez gubiła śmierć za
nocą...
lecz serenadę tchnień
wiatr nucił jej

aż... odeszła hen i zgasła...
skrzydłami nas otulił czas

i nocy Cherubin...
Bóg przytulił śmierć...
ludzi nie pozwolił jej gubić...

nad polem wiatr cichutko grał kołyską...

czarował świt tulił co sił aż nagle i od niego czmychnął...

niestały wiatr miłość gwiazd znów trwoni...

kończy się czas raz tu raz tam...

kolejną igraszkę kocha gubi

lub wraca do niej...

Anita Steciuk

15 380 wyświetleń
173 teksty
6 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!