samotność

nikt mnie tutaj nie zna
i nikt nie pyta dokąd idę

żadne spojrzenie nie szuka spojrzeń
widoczność – pół metra w dół

idę byle jak, byle z kim i byle gdzie
byleby

popycha mnie setka niezmysłowych ciał
moje białe oczy szukają koloru

obmacują serca
uwodzą wargi

setka niezmysłowych ciał
idzie beznamiętnym krokiem
po szarym chodniku

a ja wśród nich
zawsze będę pół pełna.