Weronika
nikt nie zatrzymał w locie
twoich stóp
którym wyrosły skrzydła
ni krzyki uzbrojonych straży
ani gapiów drwiące uśmiechy
ani ból który zaciskał krtań
ni złowrogi gwar na ulicach
odnalazłaś go wzrokiem w tłumie
jak by był tam jeden
jedyny
i nie pamiętasz
czy otarłaś twarz chustą
czy tylko czułym spojrzeniem
ale wiesz
że Go rozpoznasz
w każdym napotkanym skazańcu
bo tamto Święte Oblicze
odbiło się w twoich źrenicach
15 February 2021, 08:56
Znów tu wróciłam. Twój wiersz niezaprzeczalnie kojarzy mi się z pierwszą książka Paolo Coelho "Weronika postanawia umrzeć".
http://youtu.be/7GDQGAZunEg
od giulietka i Malusia_035
10 February 2021, 17:01
Inspirujesz mnie bardzo.
Chciałbym kiedyś umieć odpowiedzieć na taki list, i móc opowiedzieć Ci w nim skąd pochodzi światło, z jakiego słońca, z jakich gwiazd.
Niemal każdy Twój wiersz, to modlitwa.
Znam człowieka, księdza - szaleńca nadziei, od którego nauczyłem się nie ufać śmierci, że umiera się na zawsze. Bo miłość tylko Miłością się leczy.
Moglibyście sobie ręce podawać :))Miłego wieczoru :)
11 February 2021, 08:08
Rozczytujesz we mnie to, co najbardziej nieczytelne i to bez cienia wątpliwości. Rozpoznajesz dobrze to Światło, bo nosisz je w sobie i prześwietla też Twoje wiersze!:)
Ta modlitwa, to szept najcichszy, który rodzi się w sercu i chce docierać do innych serc, jeśli tak się zdarza choć w jednym przypadku, to moje pisanie ma sens, i za to Ci niezmiennie dziękuję, bo Ty jesteś tym jednym przypadkiem na pewno!
Temu księdzu mogłabym tylko te ręce ucałować!
"Miłość tylko miłością się leczy..." Piękne, zapamiętam!Dziękuję za zatrzymanie się ze mną przy mojej ulubionej stacji, gdyby można było mieć trzecie imię, wybrałabym właśnie to, Weronika.
Dobrego dnia!:)
od Adnachiel11 February 2021, 18:22
Twoja ukochana stacja jest tuż po mojej, więc nie moglibyśmy się nie spotkać. Weronika i Szymon... :)
Światło w moich tekstach tylko błądzi przez mrok, lecz Twoje jest cieniem Boga.
I to ja dziękuję.
Dobrego również! :)
