Wieczór i mgła

Nikły cień krąży bezlitośnie,
rysa w drewnie tak jak chaos i początek.
Zasnąć, zasnąć przyjdzie mi snem kojącym,
Obudzą mnie tarcza i wskazówka wraz z Wszechmogącym.

Naznaczona lękiem żyje i zasypia,
niepozornie mały sputnik w wieczności.
Posępnie , ostatni tramwaj w ostatniej godzinie,
Wierzyć , że ze strachem wszystko lekko przeminie.