niesie mi ciebie poranny promień
i dwoje staruszków karmiących kaczki zimą
oddech dający wytchnienie po długim dystansie

mam ciebie pełne dłonie
głowę
myśli otchlanie
i wspomnień doliny przepastne

jesteś
to ja zagubiłam się pomiędzy wiolinowymi kluczami naszych oddechów

a melodia rozbrzmiewa
chwytaj ją
jest na wyciągnięcie ręki