Umiłowanie spokoju

Nieprzenikniona ciemność przykryła srebrne ścieżki,
gdy cyniczne koło fortuny rzuciło mnie na jałową pustynie.
Każda wzniosła myśl jak głaz ciężki,
Bezlitośnie wzbudzała moje pragnienie.

Wiem, teraz mogę to powiedzieć,
ciepła dłoń prowadzi mnie, nie ima się żadna góra.
Nie muszę już błądzić aby wiedzieć,
cień spokoju prowadzi do pióra.