kolejna wiosna
Nie pozwól mi proszę
By czas przeciekał przez palce jak piasek
A dni kamieniem ciężkim
W rzekę życia wpadały
I choć świat ten nie wolny
od smutku i grzechu
niech nikt nie myśli, że jest przegranym
Bo póki serce rytm dniom nadaje
A dusza szuka ukojenia
Ze wzrokiem utkwionym
W twoje święte rany
Dotrzemy do świata bez cierpienia
Tak teraz przy kolejnej wiośnie
Niech na nowo odżyją
Korzenie Wiary, Nadziei ,Miłości
I ze świeżym powiewem
Dają moc i zdmuchną ciemności
Niech głośno zabiją zegary
gdyż coraz bliżej do Ciebie
lecz jeszcze nie pozwól umierać
choć tęskno za Twoim Niebem
lecz jeszcze pozwól przemierzyć
tych dróg wszelkie zakręty
i dotrzeć do tego celu
przez dobro i wszelkie odmęty.
Autor
21 March 2018, 12:27
Dziękuję wszystkim tym razem, nawet jeśli nadal czuję opór w sercu...
Adnachiel, myślę, że dopóki usiłujemy iść w kierunku Nieba jest nadzieja, a ja wierzę w Najpewniejszą siłę wszechświata.
Kati cudownie, że jesteś i zawsze, ale to zawsze jesteś powodem mojego uśmiechu
Pozdrowienia i już mnie nie ma :)
21 March 2018, 11:13
cudowny wiersz w którym nadzieja gra pierwsze skrzypce a wiara niech będzie takim ramieniem na którym będziesz mogła się oprzeć .pozdrawiam -)))))
21 March 2018, 10:54
Mowa ust czasem z sercem jest niezgodna.
Bardzo szczery, piękny wiersz, pełen usiłowań i nadziei.Ściskam :)
