Menu
Gildia Pióra na Patronite

Upadły

Nie pojmę tego
co dla mnie wybrałeś
ani tej drogi nie ma
co mi kazałeś przejść

na wędrówkę po kamieniach
w spiekocie życia
na boso iść

nie podniosłeś z kolan
łez zakazałeś
tylko do przodu
z mozołem ten wózek pchać

choć moje ciało cierpiało
dusza stawała się lekka
mnie wystawiono na próbę

ciebie odarto ze skrzydeł
bo za bardzo uwierzyłeś w człowieka

65 863 wyświetlenia
735 tekstów
45 obserwujących
  • kati75

    23 June 2018, 12:16

    niestety ludzkie życie nie jest wycieczką z atrakcjami ale trudem pokonywanym każdego dnia ,tylko że niektórych bardziej doświadcza i w tym nie znajdziemy wytłumaczenia Karolcia..pozdrówka:-)

  • 21 June 2018, 08:46

    Trudno tak iść boso przez świat, bez pomocnej dłoni gdy upadasz.... Piękny wiersz . Trzymaj się Kasiu