wielki wiatr
"Mario czy Ty wiesz, że te stópki dwie po wodzie będą kroczyć,
czy Ty wiesz, że ta mała dłoń powstrzyma wielki wiatr..."
pogasił betlejemskie światła
zamiótł wigilijne okruchy
po cichej świętej nocy
nie ma już śladu na świecie
podnosi wzburzone fale
sypie nam piaskiem w oczy
przeszywającym chłodem
przenika ściany stajenki
mizernej lichej
a przecież
przez ludzi nazywanej sercem
28 December 2016, 19:01
Pewne rzeczy inaczej wyglądają tu, a inaczej na ziemi, po której stąpał, ale tego się nam nie tłumaczy, nie wiem dlaczego. Kiedyś w jakiejś niemyśli poruszyłem problem tzw. czystości, ale widocznie nie była to genialna myśl. ;)
Madź, Twoje słowa sercem malowane pozostaną w nas.
Miłego wieczoru. :))
28 December 2016, 12:51
Nie znałem polskiej wersji tej kolędy, ale jest piękna w każdym języku świata.
Z Twoim wierszem jest tak samo...Piękne to Twoje anielstwo duszy, M.
Odchodzę jak zwykle zachwycony.
28 December 2016, 10:21
Potrafisz uchwycić sens, w taki prosty, a jednocześnie zaskakujący sposób. Serce stajenką ... przenikliwie dotyka to porównanie.
Pozdrawiam ciepło M. :)