Poddasze
nie liczę spalonych świec
ani rękawiczek od pary
pogubiłam się już
ile trosk
na sznurkach nerwów się suszy
nocą wychodzę z siebie
schodami wspomnień na dach
czasem niepostrzeżenie
pod rzęsami uśmiech przemknie
jak kot
zabłąkany gwieździstą nocą
na peryferiach duszy
10 September 2019, 08:44
Sunbeam, dziękuję:)
Naja, świetna puenta, jak zawsze! ;)
Malusiu, niezwykle miło to czytać!:)
M., tak mi jakoś zostało to szwendanie... ;) Uściskaj siostrzeńca!:)
Dziękuję Wam bardzo, że nie omijacie starej cioci Giulii!;)
Pięknego dnia!
30 August 2019, 16:42
Wiedziałem, czułem to, że też wychodziłaś nocami na dach! :)
W Twoich wierszach zgromadzone są te wszystkie powiewy i poruszenia, od których coraz to jaśniej.
Très belle!A teraz uciekam na chwilkę, bo siostrzeniec właśnie zaczął śpierwać Barkę :)) Będę mocnym wsparciem w refrenie :))
od giulietka
30 August 2019, 09:26
Piękny jak zawsze ,godny zatrzymania się na dłużej :)
Pozdrawiam Cieplutko M :)
od giulietka
