Okruchy życia...
Niekiedy człowiek jest tylko
czyimś odruchem
odruchem litości
bądź fascynacji…
ci wrażliwsi dotykają
jego wnętrza dając jałmużnę
oferują pomoc w niedoli
niby bezinteresownie…
ci bardziej przyziemni dotykają ciała
i w euforii uniesień
obiecują lepsze życie…
jednak wszyscy kiedyś i tak odejdą
bo ci pierwsi chcą tylko
wyczyścić swoje zabrudzone sumienia
a ci drudzy zaspokoić
żądze, namiętności
tak trudno dziś mieć marzenia
jeśli nawet dotyk
nie rodzi się z miłości...
6 May 2013, 19:22
Zastanawiające ...jak bardzo się czuje takim odruchem...fascynacji poczętej przez dotyk. Pozdrawiam serdecznie
4 May 2013, 11:21
W życiu duchowym ważniejsze jest przyjmowanie, niż dawanie
bo tylko serce czerpiące ze źródła może obdarowywać Innych...
Piękny wiersz pisany sercem...
Serdecznie pozdrawiam Gerardzie :)
3 May 2013, 11:38
Dorotko oczywiście, że istnieje bezinteresowność, wiesz przecież... tylko czasami odcienie życia bywają smutne...
Pozdrawiam Was wszystkich i dziękuję za zatrzymanie się...3 May 2013, 10:48
Przepiękny wiersz.
Czytam i czytam..Naczytać się nie mogę.
Pozdrawiam milutko.
