Droga, którą idę

Niegdyś z potężnych kolumn
miałem obramienie dla marzeń,
skąd wypatrywałem drogi
w moje przyszłe lata,
spoglądając jakby z oddali
na sprawy tego świata.
Oczy dosięgały obłoków,
myśli oglądały niebo
i niepowstrzymanie
utorowała się ścieżka
wiodąca stamtąd do serca mojego.
Wiele lat minęło
i nie jedna trwoga,
żebym zrozumieć umiał,
czym jest ta droga.