Dałem ci tylko miłość...
Nie dałem ci wiele, bo tylko, miłość, tylko siebie.
I swoje marzenia nieśmiałe, niedoskonałe.
Małą chmurkę na błękitnym niebie.
I domek, choć skromny, to zbudowany na skale.
Nie dałem ci wiele, bo tylko serce szczerze kochające.
I śpiew ptaków budzący nas o poranku.
I skrzaty w ogrodzie i zachodzące słońce.
I zapach rumianku suszonego w ganku.
To tak nie wiele, i wiem, że zasługujesz na więcej.
Dlatego dokładam jeszcze istnienie swoje ziemskie.
I składam Bogu modlitwę w podzięce.
Za twoje niebiańskie i kochające serce.
17 September 2010, 12:52
Bardzo się cieszę, że tyle Was do mnie zagląda i zostawia przepiękne literki niemal przy każdym moim tekście niedoskonałym...
Dziękuję.
17 September 2010, 10:09
Twoja miłość ma skarb w domu: Mistrza Uczucia,
Ducha i Słowa...
Pozdrawiam gorąco :)17 September 2010, 09:25
Dziękuję Wam serdecznie, że zawsze gościcie w moich skromnych progach, że zostawiacie tak piękne i wartościowe opinie...
Ja również bardzo cenię Waszą twórczość.
Pozdrawiam i życzę pogody ducha.17 September 2010, 08:11
Chciałbym tak pięknie pisać. Znakomite, to mało powiedziane, w kontekście oceny Pańskiego wiersza.
Pozdrawiam.
