Zapiski zmęczonej duszy

Niedaleko jest takie miejsce
Pełne kwitnących ogrodów
Rosną tam dostojne piękne kwiaty
Swoim bogactwem karmią zmysły
Kolorami sycą zmyślnie
Można je podziwiać
Jak swobodnie dojrzewają
By potem mogły sprawić radość
Na czyjejś twarzy
I tak też jest w sercu
Gdy dojrzewają emocje
Zapuszczają one korzenie
Aby móc później wydać owoce
Słodkie miłością podlewane
Lub gorzkie
Kiedy zaniedbuje się troskę
Zapomina o regularności
Że szanować trzeba zawsze
Jeżeli odpowiedzialność
Nie jest pustym frazesem
Trzeba tylko wtedy uważać
Bo pozostanie sam kurz
Opadający po dawnym szczęściu