Niezapominajkowa przyszłość

Niech nadejdą w końcu czasy
Kiedy wyjście do lasu nie będzie już zakazem..
Gdzie śmiech wypełni ulicę
A szczęście dopadnie każdego kto żyje
Niech ten dziwny strach już zniknie, a wiosna jeszcze raz przyjdzie..
Bo nie została odpowiednio przez nas przywitana..
Za mało spacerów, śmiechu i bukietów
Wymarło to wszystko jak przed straszną zimą
Ta dziwna rzeczywistość męczy już każdego
Bo wszystko zamknięte i strachu dużo wszędzie
Lecz ja Ci powiem, że to w końcu minie
Bo przecież wszystko co złe kiedyś przeminie..
Więc teraz chcę Ci dać trochę nadziei
Kruchej i wątłej lecz pięknie pachnącej..
Jak maciejka co zapach ma wyjątkowy
Mocny, intensywny i wieczorny
Lub jak te małe niezapominajki co barwę mają nieba
Wolności i wiecznej radości..
Więc wiosnę w słowach ci daję..
Młodą, piękną i wiecznie uśmiechniętą..