Niebo jest zawsze za daleko
Niebo jest dla mnie za daleko
Pałace aniołów odległe w wieczności...
Bo jestem upadłym i jestem kaleką
Jestem szaleńcem na ziemi podłości
I znów mną wzgardź, bo nie masz nic
Choć kocham kolor Twoich ócz...
To nie jest błękit, nie dla niego pragnę żyć...
Odwracasz wzrok... lecz raz go wróć
Nie błękit kolorem tym, lecz blask
Wśród brązu i czerni wejrzeń Twych
Cóż płacze tak?! To szloch? To wrzask?!
Wśród tańca uczuć, wyznań złych
Przeklinam każdy własny błąd
Przeklinam pieśń złączonych serc
Daleko jest wspólny, dobry ląd
Teraz się w duszę wgryza czerw
Nie zważaj na mnie, uczuciem gardź
Bo przecież tak bardzo kocham Cię
Błagam Cię jeno, szczęście znajdź
Niechaj odejdzie to, co złe...
Dla Niej. Dla tej jedynej... tej właściwej.
Niebo jest zawsze za daleko, wiesz?
30 July 2012, 00:23
No_One_ : Cóż, jak widzisz, to się nazywa progresja. ;) Miło usłyszeć komplement.
Beato- cieszy mnie, że ten wiersz porusza aż w tym stopniu i tak dogłębnie. To wielka pochwała.
28 July 2012, 19:10
" ..Dla Niej. Dla tej jedynej... tej właściwej.
Niebo jest zawsze za daleko, wiesz..."Przysiadłam i kontempluję. I dobrze tak w cieple tych słów.
A słowo urzeka i gra swoją pieśń cichą.
I miło posłuchać.
:)
28 July 2012, 18:51
Warte chwili uwagi.
Teraz piszesz naprawdę nieźle,
i przyjemnie się Ciebie czyta.28 July 2012, 13:26
Lepiej bym tego nie ujął.
Aby jednak postarać się zatańczyć ten taniec życia bez pomyłek...
24 July 2012, 17:32
Niesamowicie mi bliskie to za dalekie niebo...
Zabiorę sobie ten piękny, klasyczny wiersz.24 July 2012, 17:26
Poezja jak heavymetal. Jeden chwytliwy tytuł i zwrot w tekście, już wszystkim się podoba.
Dziękuję za opinie. ;)
24 July 2012, 08:43
Bo nasze oczy to zwierciadło duszy
kto w nie się wpatrzy Wpadnie po uszy
I będzie stracon na całe wieki
A błękit nieba będzie dalekiŁadny wiersz napisałeś Dominiku-pozdrawiam