Menu
Gildia Pióra na Patronite

Połów

Niebo jak porwane sieci
tej nocy gubiło gwiazdy
A Ty wszystko na nowo stwarzałeś
Jezioro wstrzymało oddech
tylko fale jak bicie serca
Połamane skrzydła łodzi i mgła
I mimo mojego kalectwa
po wodzie nauczyłeś mnie chodzić
I w swoich przebitych dłoniach
Wniosłeś słońce w mój świat

137 916 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • Adnachiel

    22 August 2021, 12:30

    Tak wiele myśli, emocji i słów napływa mi do głowy i do serca, gdy czytam ten wiersz. I zupełnie nie wiem, od czego zacząć...
    Nad rzeką naszych czasów, nad dziejów falami, Niebo odcisnęło Swe wszechpiękno. A Twoje słowa tylko pogłębiają blask Tego Słońca, które nigdy nie dozna zaćmienia.
    Jestem zachwycony i urzeczony tym tekstem.
    I teraz oczy muszę otrząsnąć z gwiazd! :)