O kobiecie i mężczyźnie na skraju łóżka

nie znali się z widzenia tylko
słów przeszli tam i z powrotem odyseje
po omacku co do łzy się rozkleili
prozą i wierszem
obu światom odwracali wzrok
gdy kreska po kresce
nadszedł ich czas na coś za coś

wzięli się z ziemi i chcą dobrze
wykorzystać swoje powierzchnie
łóżka czystszego nie będzie
a to nie grzech
że mają ochotę na kawałek człowieka