ten pomiędzy wszystkim, to ja

nie wypełniłem jeszcze
tych wszystkich czarnych dziur
po gwiazdach
wypalonych ostatnim papierosem

głodzę się za to życiem
pokruszonym jak chleb

i ciemniej mi
na duchu
bez twoich cieni

/chociażby do powiek/

nie zapukam już więcej
sercem z kamienia
w twoją nieobecność
zasypiającą od ściany

słowa kolejny raz rozbiegły się jak psy
po bezdrożach
bezpowrotnych szlaków

a ja, zapominając rozpocząć nowy dzień
znów witam śmierć w garniturze

- powietrze wystygło.