Menu
Gildia Pióra na Patronite

Nie wybudowałam pomnika

Nie wybudowałam pomnika,
a Ty nie zasadzisz drzewa
i nie spłodzisz syna.
Nie będziemy trwać wiecznie,
nie byliśmy przecież nigdy,
nawet przez sekundę.
Umrzemy razem,
choć żyć nam przyszło osobno..
Szczelnie zamknięci
w Twoich oczach
a moich łzach,
płyniemy w dół
na oślep...
Nic innego nam nie zostało,
milczymy
- choć słów nie brakuje,
patrzymy razem
- choć w inną stronę.

Co powiesz ludziom,
którzy nigdy nie byli dla siebie,
choć przecież wciąż są razem...

* Skończony dla samego skończenia. Tylko trzy pierwsze wersy mają znaczenie.

3442 wyświetlenia
54 teksty
9 obserwujących
  • 12 August 2014, 23:21

    Dobre, interesujące.
    Związki, ich braki, życie... wszystko ma swoją datę przydatności... prawie wszystko...
    Pozdrawiam. :)

  • dana1596

    12 August 2014, 17:12

    zastanawiam się, czy i mój pomnik pozostaje we mgle.....

  • 12 August 2014, 14:41

    Dużo treści w Twoim Wierszu. A co powiem ludziom?
    Szkoda życia. Takie związki są z 'wyrokiem', tylko w zawieszeniu.
    i dodam, że nie trzeba przejmować się ludźmi, jakoś mało ich będzie , gdy będzie Ci źle.
    Ciekawe wiersze piszesz. A.