Menu
Gildia Pióra na Patronite

do mówiących że przede mną całe życie

nie wierzyłem tak długo
myślałem - urwie mi się w połowie
prychnie wzgardliwie
zostawi w pustym teatrze
strapione i młode

stanęło przede mną
całe - calutkie
życie jakże małe
w drugim człowieku
prosząc o zaledwie słowo

nie rozpoznałem
że to właśnie moje

28 856 wyświetleń
275 tekstów
113 obserwujących
  • Kamil Borkowski

    30 September 2019, 08:56

    Dziękuję. Ty również.

  • 30 September 2019, 08:49

    Rozpadowi towarzyszy zmiana, życzę Ci byś w tym rozpadzie umiał się uczyć swoich cząsteczek

    Dbaj o siebie :)

  • Kamil Borkowski

    30 September 2019, 05:28

    Ula, jak miło Cię widzieć! Tej jesieni rozpadam się już chyba do reszty...

  • 30 September 2019, 00:24

    To życie nigdy nie stygnie w próżni teatru, to w ludzkich mięśniach drga i trzepocze, blisko mi tutaj, czuć już jesień u Ciebie.

  • Moon G

    20 August 2019, 06:45

    Ciekawy wiersz, choć nie do końca rozumiem go :)

  • Kamil Borkowski

    17 August 2019, 20:57

    Dziękuję Wam.
    Paulina, porównanie do Pana Jana mnie uśmiechnęło, choć do niego startu nie ma nikt. :)
    Mnie od dłuższego czasu dobrze się pisze takie drobnostki, chyba się zestarzałem literacko. Jeszcze parę miesięcy temu czułem inaczej. Ale może tak ma być. :) Miłego wieczoru!

  • zatopiony.wrak.

    17 August 2019, 20:09

    trochę jak Pan Jan Twardowski
    ten cudowny klimat.

  • kati75

    17 August 2019, 18:30

    Naprawdę pięknie :-)

  • Cris

    17 August 2019, 16:09

    wymownie, ładnie