a conto

Piękny ,Bravo Madź i gratulacje troszkę spóźnione ale szczere :)

Pozdrawiam :)

Całe szczęście autor ma możliwość usuwania komentarzy, to Giulietka może zrobić sobie tu porządek. :)

Madź, cały czas, bez przerwy. :D
Nie martw się, ja użyłem "nominacji ze dwa razy" z taką pewną nieśmiałością i już zebrałem opieprz, bo ktoś uznał, że powinienem zagłosować w innym terminie, na niego i najlepiej z ukłonem. :D

Ja bardzo dziękuję, ale nie trzeba :D Już mam wystarczająco zmartwień z tymi wierszami, po co jeszcze je wieszać xd

Kamil, Ty się nie śmiej ze starej ciotki Giuli, tylko napisz jak Cię nominować:))

Haha, Giulietko, Radek wprowadza zmiany w takim tempie, że nie dziwne, że nie nadążasz :)

Marcin, O! To jest coś takiego jak nominacja?! Nie wiedziałam, muszę skorzystać koniecznie! Zaskoczyłeś mnie z tymi żurawiami, ale to co napisałeś pięknie się wpisuje w myśl o przemijaniu.
Bardzo mnie uradował Twój wpis, pozdrawiam serdecznie!

jak bardzo spodobał mi się ten wiersz, niechaj zaświadczy fakt, że decyzję o nominacji do tekstu dnia, podjąłem w tempie iście ekspresowym

dziś cieszę się, że tekst ten widzę na Głównej

Autorce nisko się kłaniam

ps.szczególnie ujęły mnie..żurawie..Symbol nadziei, szczęścia i długowieczności..Wiem, dziwak ze mnie :)

Jej... Mirku, mogłabym czytać i czytać! Jaki esej Ci wyszedł! Dzięki!:)

Przychodząc na świat dostajemy bardzo wielki debet wschodów słońca, a słońce zawsze zobowiązuję ciepła sobie i drugiemu, jasności dla ścieżek swoich i najbliższym oraz tak jak promienie jego suszą rosę, tak my musimy suszyć łzy porażek, musimy wzbudzić w sercu wzruszenie ściskające krtań w szloch, po czym szklą się oczy diamentami łez szczęścia. Tyle, a to tylko w wyniku pierwszego wersu. Pozdrawiam i wszystkiego dobrego.