Maj

Nie umiem
Życie
Blask zabiera unieść się wzajemnie
Na rękach pełnych tworzenia
Nie tego co trzeba odejść
Tamten kominek daleko w lesie wciąż płonie a z nim lasy nie przeraziły Cię
Krajobrazy zniszczeń moje upadłe oczy
Sama miałam za nic
Mogłeś wczesniej uwierzyć w gwiazdy
Nim one zwątpiły w nas
Prowadzić
Wolałeś zagrać nimi w karty
Jeszcze nie wiesz że za wszystko trzeba
Będzie zaplacić płacz
Mój się odbił i wraca
Wpada w Twoje ramiona nie opuści
Cię nim skonasz
Nadchodzi zmierzch przymknij oczy
Ostrzegam Cię z przyszłości

Nie wiedziałeś o co prosisz