Przechodnie

Cudo! Przepiękny wiersz pełen pamięci. Całkowicie się w nim rozmiłowałem :)

po prostu sobie zachowam, bo bardzo bliskie mi są słowa tego wiersza...

I trafia na drogi miłości patrząc na ślady człowieka...
Dziękuję za głęboki komentarz, Aga;)

Miłej niedzieli Wszystkim, a to dla Was za piękne komentarze:

http://www.youtube.com/watch?v=ce1MC48T3p8

Agnieszko, miło jest tu wracać po całym dniu, by czytać takie słowa...

Aniu, za takie porwanie można tylko podziękować:)

Wiolu, bardzo trafnie odczytujesz moje myśli między wierszami.

Kasiu, dobrze jest tu spotykać takich wrażliwych Czytelników.

Xav, nawet kamień na naszej drodze jest po coś...

Gerardzie, ta magia jest w Twoim serduchu.

Beatko, Twoje komentarze wnoszą zawsze nową perspektywę i sprawiają, że widać więcej.

Dziękuję Wam z serducha za obecność i Wasze niepowtarzalne komentarze, dzięki którym mogę pojąć bardziej moje własne słowa.

Kolorowych... ;)

Można czekać na miłość do końca dni swoich. I wyczekiwać jej tęsknie jak nieznajomej. I nikomu nie znanej. Lecz czy nie jest właśnie tak, że oczom potrzebne jest słońce co dnia i wystarczy dłoniom dać szansę, a będzie. I wyjść na przeciw choć jeden krok. To przecież tak niewiele..
Piękny wiersz, pełen wzruszających metafor. Kłaniam się tym wersom. Pozdrawiam Madziu :)

Magiczne...

Warto było u Ciebie się zatrzymac i przeczytac wiersz ,piękny i wart zapamiętania-pozdrawiam serdecznie:)

Dzięki Jolu, miłego...

Piękny wiersz:))

Masz rację, Ulu;)

Michał, mam nadzieję, że także coś dla Ciebie... ;)

Pozdrawiam Was ciepło!