Brak weny na tytuł

Nie śpią spokojnie, ci którzy kochają
w niepewności, z trudem usypiają
serca w mak skruszone
oraz zmysły cielesnością kuszone.
Nie śpią dobrze wieczorni myśliciele,
uciszają obawy ukrywające się w ciele.
Dla zagniewanych spanie także jest trudnością,
spokój zastępują złością.
I reżyserzy w nocy cierpią katusze,
bo tworzą się najlepsze życiowe scenariusze.
Surrealiści w snach tylko kreują obrazy,
kryminolodzy szukają odpowiednich twarzy,
a rano zaspani parzą kawę, cóż począć?
Mogą robić lepsze rzeczy niż położyć się… i odpocząć…

…Od dwudziestu czterech minut jest pierwsza,
a ja nie śpię, bo myślę nad tytułem tego wiersza…