Skrawki nieba na rękach

Nie musisz, ale lubię, gdy mówisz...
Zwłaszcza w tak subtelny sposób...

Dziękuję i pozdrawiam ciepło, Adaś;)

wciąż biegniesz
chcesz życie złapać
a ono jest
tutaj

więc zatrzymaj się
złap oddech
przyciskając do piersi
czerwone płatki róż

czy ja muszę coś mówić M. ???

Michał, ale nie zawsze pamiętamy, ile nieba jest w naszych rękach... ;)

Arti, mów do mnie jeszcze;))

Pozdrawiam, miłego poniedziałku:)

Pytam się
gdzie jest mój Anioł
dokąd odfrunął
z mych ramion
czy mam go szukać gdzieś w niebie
by na zawsze
mieć dla siebie ?

;)))

no raczej! w końcu każdy z nas się po coś urodził, bynajmniej z takiego założenia wychodzę;]

Aniu, Grażynko, dziękuję.
Miło Was tu spotkać;)

Dopóki życie trwa, jest i nadzieja na tę dłoń, która przygarnie.

już sam tytuł przyciąga, całość b.ładna, ale pierwsza zwrotka najpiękniejsza :)))

Zapatrzeni w tą własną kałużę łez, zasłaniami dłońmi oczy, zapominając, że ktoś może bardziej od nas potrzebować tych dłoni...

Bardzo Ci dziękuję, że zechciałaś tu się zatrzymać, Małgosiu.
Pozdrawiam ciepło;)