Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz

zbyt wiele

nie potrzeba mi kochać Cię
jeszcze bardziej
mówisz,
że ja to zbyt wiele

i wtulasz się ciszą zieloną
w moje dłonie
nawet wtedy, kiedy mnie
nie ma

ze snów samotnych zrodzona
modlitwą wyszeptana
uchwycona obłokiem
płyniesz
radosną myślą mojego czynu

jak nie kochać Ciebie więcej mam
jeśli boję się

że mi życia dla Ciebie
zabraknie

43 198 wyświetleń
304 teksty
260 obserwujących
  • Nie płacz Ewcia

    19 April 2021, 19:11

    Ależ to piękne.
    A ostatnie wersy aż mnie zabolały.

  • 27 December 2013, 15:03

    Jakże piękne to ukochanie:)

  • Chiante

    2 February 2013, 00:49

    Piękny wiersz, aż dotyka serca.

  • 8 January 2013, 22:53

    wracam do tego wiersza, jest jakimś niesamowitym przekazem
    w każdym wymiarze , uczuć, szczerości i dotyku i to 'mówisz'
    jak wiele znaczy....A.

  • BlakeDeen

    8 January 2013, 07:18

    Wspaniały wiersz, kielichem pięknych uczuć napełniony.

  • słoneczniki

    7 January 2013, 19:37

    Piękny wiersz

  • OGRODY-MARZEŃ

    5 January 2013, 15:32

    Urzekasz każdym wierszem i każdą myślą ;)

  • Pechowa_

    5 January 2013, 08:44

    Ależ Arti przepiękny wiersz...
    zatrzymałeś Mnie każdym słowem... wzruszyłeś...
    Pozdrawiam ;)))

  • Julka 10

    4 January 2013, 23:26

    Zastanawiałam się Arturze jak skomentować te...Waszą miłość i pomyślałam sobie, że tak będzie najlepiej...bo co ja tam blondynka mądrzyć się będę :)

    "Nie zamykaj mi dzisiaj
    pocałunkiem tak namiętnym
    drżących ust

    przecież tyle

    niewypowiedzianych
    jeszcze słów
    uniesieniem śpi
    na krawędzi szeptu

    a pośród
    nienasyconego dotyku
    tańczą spragnione siebie
    dłonie

    zanim...

    zdejmiesz ze mnie
    ostatnie
    zawstydzenie
    a ja każdego dnia
    potrzebuję ciebie....
    coraz więcej

    chociaż powiedzieć nawet ciszą
    nie wszystko teraz
    umiem....."

    tylko zaproszenie tak zapracowanej jak ja kobiecie...wyślijcie ...pół roku...wcześniej ;))))

  • IceCherry

    4 January 2013, 22:54

    I jak piszesz tak kochasz, wspaniale i prawdziwie. I za to cię podziwiam wciąż ;)