Poczekam na resztę

Nie płacz, moja ukochana.
Podbiegnę trochę do przodu,
I siądę na domu progu.
Poczekam na Ciebie do rana.

Razem szło się nam szczęśliwie.
Mógłbym nieść Cię na rękach,
Siły brałbym z Twojego piękna,
Jednak musiałem szybciej przybiec.

Czasem tak się po prostu zdarza,
Że serce chowamy w kąt,
Później z tego będzie sąd,
Ale uczciwy, Gospodarza.

Gdy i Ty pokonasz czasu morze,
Ale nie śpiesz się, bardzo proszę,
To utulę, ujmę za dłoń i ogłoszę
"A to reszta mojej duszy, Panie Boże"

Quid Quidem