To nie my

My nie przemijamy dopóki pamięć o nas czasem zatrzymuje się w myślach innych!pozdrawiam;)

Mariusz :) to zaszczyt, że coś co napisałam potrafi zadziałać na wyobraźnię,
dziękuję za odwiedziny :) zapraszam częściej
pozdrawiam:)

Wiersz rysuje w wyobraźni taki obraz: ostatni dotyk dłoni dwojga osób, które muszą się rozstać, gdy zmysły są bardziej czułe,czas płynie wolniej, ale nieubłaganie do przodu ... ostanie spojrzenie i on wsiada do pociągu, który powoli odjeżdża

:)

Bardzo mi miło, tak jakoś ostatnio odnalazłam to coś ważnego dla mnie i wszystko jakoś samo się pisze

Śliczne to jest.
Miłego popołudnia. :))