Amazonia...

Nie mów, że nigdy już nie będzie
tak jak kiedyś…
bo to nieprawda
ja nie dostrzegam żadnych zmian
ani w nas ani poza nami…

Całuję cię jak dawniej
dotykam…pieszczę…troszczę się…
jesteś wciąż dla mnie tą samą kobietą…
najdroższą, najpiękniejszą
po prostu moją…

Nic się nie stało przecież
oprócz tego, że nauczyłem się
bardziej okazywać to, co czuję…
Teraz umiem kochać cię podwójnie…
poprzez modlitwę i wiarę
aż do wyzdrowienia…

Przed nami piękna podróż…
nasza podróż życia…
Została nam do zwiedzenia
najpiękniejsza kraina
nasza wspólna Amazonia…
w której piękno uczuć
miesza się z nadzieją
na w miarę znośne przetrwanie…

A teraz odpocznij ukochana…
uśnij…
A ja cichutko
pozbieram z pościeli
włosy…
tak jak zawsze… w tajemnicy
przed tobą gdy śnisz…

Zasnęłaś…zbieram włosy z poduszki…
których ilość wyznacza każda kropla
pieprzonej chemii…
Ale nie płaczę…trzymam się…
by po przebudzeniu
przywitać cię uśmiechem…