Niemoc

Nie mogę umrzeć,
jak umiera się czasem.
Zbóż kłosy jasne…
Twarz w tłumie.

Nie mogę oddychać .
Powietrze smakuje pustką.
Przypatruję się łuskom.
W tłumie nic nie słychać.

Nie mogę myśleć.
Wszędzie są Twoje dłonie.
Godzina za godziną tonie.
Jak w torcie wiśnie.

Nie mogę nawet nie móc.
Niepewność miesza kawę.
Nie mam okrucha prawdy nawet.
Nie mogę już oprzeć się temu.

Quidem.art