Nie mogę się namilczeć temu,
Że nic dwa razy się nie zdarza,
Że nigdy już nie będę Twoja
(jakbym nie mogła sobie tego wyobrażać).
Już mnie Twoje oczy nie dotkną,
Choćby przez ukłamek sekundy.
Twoja ręka mnie nie znajdzie,
Nie będziesz nawet szukał.
I tyle chwil nam przepadło,
Choć żadna nie była stracona.
Czeka nas tysiące nowych,
(lecz rozpacz w starych się chowa).
Czekamy.
Tęsknimy.
To znak, że kochaliśmy.
Choć może nie siebie nawzajem,
Lecz to jakimi dla siebie byliśmy,
Że mądrzy tacy, delikatni, piękni i odważni.
A zarazem zbyt słabi,
By wierzyć, że razem raźniej.
Wierzyliśmy światom,
Które nas dzieliły.
Zapominając chwil,
Które NAS stworzyły.

https://mobile.facebook.com/ukrytykrzyk