Rozterki

Nie ma we mnie już nadziei,
ja już dłużej tak nie umiem,
z tym poczuciem beznadziei,
ja nic z tego nie rozumiem.

Nie mam pojęcia dlaczego,
doszło do tego wszystkiego,
skoro niewiele zrobiłem złego,
a dokonałem wiele dobrego.

Nie pojawią się tutaj konkrety,
zbyt wielki nieład mam w głowie,
z ust ciśnie się tylko: 'niestety',
z żalem w każdym mym słowie.

Nie lubi nikt być osamotniony,
gdy każdy dzień wolno kroczy,
na pastwę losu pozostawiony,
gdy mokre od płaczu są oczy.