Demony

Nie łatwo zamknąć przeszłości drzwi,
wyrzucić klucz daleko...
Ona co chwilę mi się śni,
kipi jak wrzące mleko.

Za drzwiami szpony z wielkich łap
ranią obłędem duszę,
I w krwawe szramy wpuszczają jad,
bym znów przeżyła katusze...

Złowrogie jęki , jak z piekieł bram,
ściskają serce moje,
niczym najgorsze z moich traum
demony toczą boje.

Wiją się ,tłuką, gryzą i klną,
pragną otworzyć wrota.
Ostrymi szpony me wnętrze tną...
kiedy im przyjdzie ochota,

Czy klatka, w której wiją się
utrzyma ich w swych ramach?
Czy pęknie , trzaśnie, zamieni w cień ?
Wywoła wielki dramat...