Menu
Gildia Pióra na Patronite

Nie dziwi już nic
umarłych szarych istnień
Błądzą po asfaltach rzucając zwykłe czarne cienie
Spoglądnąwszy na nadgarstek za umarłą głowę
łapią się jakby to ich ostatni dzień ostatnia chwila
miała mieć miejsce właśnie teraz jeśli nie przyspieszą
ruchu mechanicznych nóg
Patrzą sobie w sine twarze uśmiechając się
mimo że serca serdeczne też im stanęły już dawno
Nie zaskakuje już nic
bladych zgniłych stworzeń
Słońce i blask jego pięknych promieni zastąpił
masowy grób skupiony w cienkich pudłach
Wertują nieżywi papierowe szczęście w palcach
i tylko liczby jakby trochę wyryte zostały im
niczym naturalne zmarszczki w czołach
Snują się we mgłach nieświadomości ulepszając
rzeczy swoje domy swoje
upiększając groby
wisiorkami z dwukrotnie przekreślonym S
I nie dziwi mnie już nic
w ich śmierci
oprócz braku Życia

8312 wyświetleń
176 tekstów
17 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!