nie będziesz lustrem nocy
blaskom mego ognia
świtem zemdlonych ust
nie zbudzisz mych snów
chłodem pozostanie błękit marzeń
bez ciepła twych spojrzeń
nie moim słowom
twe zasłuchanie ułoży się
w melodię
nie moim myślom
drogą stanie się
twe milczenie
nie moim chwilom
domem stanie się
twa codzienność
porą zapatrzenia
w rozgwieżdżoną nadzieją samotność
złączyło nas zbłąkane szczęście
zbyt daleką
by spełnieniem pożegnać tęsknotę
zbyt bliską
by kiedykolwiek zapomnieć