,,Historia o białej magii"

Niczym puszek,
Niczym wata,
Swym miękkim dotykiem cały świat oplata.
Tworzy piękne krajobrazy,
Nie dorównuje jej żaden z malarzy.
Szyje delikatne płatki śniegu,
Na swych drutach pośród miłego dla ucha śpiewu.
A śpiewa o śmiganiu sanek,
O bałwanie z ciepłym szalem,
O dzieciach bawiących się na mrozie,
I o soplach na brzozie.
Gdy tak śpiewa o swych cudach,
Szyjąc płatki śniegu na drutach,
Świat przemienia swoje barwy,
Pomarańczowe staje się białym.
Liście prędko opadają,
I swej nowej królowej pokłony oddają.
Niestety,
Nic nie trwa wiecznie,
Słońce wychodzi zza chmur wreszcie.
Wiosna przychodzi z uśmiechniętymi oczyma,
A dostojnie kończy swe rządy ponura Zima.