Nie widzisz

Niczym nie zmącony spokój
otacza kwieciste wzgórze,
na którym stoisz Ty.
W powietrzu unosi się zapach ciepłego lata
z lekka przesiąknięty orzeźwiającą wilgocią
dnia wczorajszego.
Stoisz wpatrzony w lustrzana taflę wody.
Stoisz i patrzysz.
Patrzysz ale nie widzisz.
Nie widzisz czystego serca swego,
zieleni oczu swoich
a tym bardziej nie widzisz w sobie miłości.
Dostrzegasz tylko zbitkę bezkształtnej masy
i otaczającą cię ciemność.
Ja ci mówię, że nie ma w tobie ciemności
a tylko promienista jasność.

Uwierz w siebie!
Zobacz to, co ja widzę!

Milczysz…
Patrzysz ale nie widzisz.