Menu
Gildia Pióra na Patronite

***

Nic o sobie nie wiemy
a mimo to tak mocno siebie pragniemy
Jak szklanki wody w upalny dzień
pustynni wędrowcy
Trudno jest pisać o miłości,
kiedy jedno jej nie czuje
Mimo iż drugie dla niej tylko żyje
i wspólne plany wciąż snuje
Jak strasznie uświadamiać sobie co dzień,
że nie jest się dla tej osoby oczkiem w głowie
I jak beznadziejnie śnić o wspólnej przyszłości
gdy osoba ta wcale o niej nie myśli
Jakże boleśnie być zmuszonym odejść,
zapomnieć,
cierpiąc w milczeniu
By dnia któregoś ulec złudzeniu
otworzywszy drzwi - że w nich stoi
Ujrzeć tę twarz
kiedyś najdroższą na świecie
Dziś ogromnie stęsknioną
nieco może zatrwożoną
Lecz także - tak bardzo
znienawidzoną...

24 176 wyświetleń
104 teksty
2 obserwujących
  • strawberry89

    1 March 2011, 18:52

    Mój też nie jest najwyższych lotów;-) No to poproszę ten Twój:)

  • Irracja

    1 March 2011, 11:57

    ... a wiesz, mam pewne wierszydło... takie trochę głupiutkie lecz pasuje do sensu Twego wiersza... jutro je - wierszydło te - dodam...

    :-)