Menu
Gildia Pióra na Patronite

***

Nic nie napiszę o obłędnym smutku,
który tkliwie ugodził serce.
Mimo strachu otwarło ono drzwi.
I postradało swoje zmysły.

Nie będzie już cierpieć rogata dusza.
Bo tyle łez już uroniła.
Ona chce żyć w nieskończonej miłości.
Tańczyć wśród gwiazd krzycząc z radości.

Tych pragnień jest tak wiele.
Jednak trzeba w ciszy pokładać nadzieję.
Nie unosić się poklaskiem.
Ukradkiem zbierać konwalie.

Zapachem zieleni kusić los.
Ofiarować mu wszystko, co najlepsze.
Mimo codziennych trosk.
Nie przeklinać go nad wyraz.

Ukłonić się do jego stóp.
A któż to wie, co ofiaruje nam w darze.
Może chwilę zapomnienia i majowe konwalie.

23 959 wyświetleń
235 tekstów
6 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!