Bohomaz

Niby idę a stoję
starym zegarem jestem
przemierzyłem co swoje
z tym wymownym gestem

Zamykam oczy a widzę
okulary barwy tłumią
ja się tego nie wstydzę
wyobraźnią kolory szumią

Tło pejzażu mgliste
szarość chce zamalować
pozostały miejsca czyste
najszybciej pokolorować

Nie dotykam a czuję
powiew oddech zatrzymał
świat na nowo maluję
w starych ramach ma finał.