Nędzny jest ten ich gatunek ...
swym obłędem pochłonięty,
skazany na wieczną zgubę,
wciąż powtarzający błędy ...

Zdolny do najgorszych zbrodni
w imię grzechów swych ohydnych,
my żyjemy z dala od nich
i nam tu nie zrobią krzywdy ...

Las jest dla mnie świętym domem,
życie darem przenajświętszym,
kocham dzieci swe i żonę,
nigdy się nie boję śmierci ...

Kły mam ostre, sierść puszystą,
zdrową, lśniącą barwą czarną,
serce szczere, duszę czystą,
gardzę rasą ich tą marną ...

Jeśli któryś z nich tu wtargnie
żeby mi odebrać szczęście,
dziurę mu wytargam w gardle ...
we krwi leżeć martwy będzie ...

Potem z całą mą rodziną
ogryziemy go do kości,
wszyscy co tu przyjdą zginą
wraz z zamiarem swej podłości ...

Jestem pięknym wilkiem czarnym,
strach i zdrada są mi obce
a twój koniec będzie marny
jeśli mi podskoczysz chłopcze.