Nazwałam Cię poezją

nazwałam Cię poezją
nazwałam Cię po melodii która spływa
cierpko
po suchych ustach tworząc
niewyrażone jeszcze piękno, które chowa się
za spojrzeniem
błądzi podniebieniem - zachwyca się - umiera
na koniec tej historii przeobraża się
w nic nie znaczący pył tak, jak to było zawsze
tak jak zawsze się usychało
z tęsknoty jedynej, która napędza pragnienia
podnosi częstotliwość - wibruje w nas nowa
nie onieśmielona
mała rzecz
pragnie nas dla siebie
uciekamy
dalej głębiej
po wszystkie krańce granic
nie da się odejść
bez śladu na naszych przygaszonych sercach
które próbują sfałszować rytm