Grzechy nasze

Nasze grzechy
Są za szybą malowaną
Taka samą
Jak kiedyś były w kiblach
Przez szpary można dostrzec
Krępujące obrzydliwości
Można też szybę
Ponownie pomalować
Starczy na jakiś czas
Nim myśl wolna
Niczym dzika koza rogami
Zarysuje szybę i powrócą obrazy
A sumienie głowę wykręci
Od pamięci od pamięci

Cóż moje błędy drobiazgi
Choć wiertłem stają mi w głowie
Jak wy żyjecie
Wy
Co tak lekko
Stąpacie przez życie