Tamtej zimy
narysowałem na szybie miłość
I chciwie patrzyłem
jak marzła z bezdomnym kotem
wiosną śmiała się do słońca
latem opalała piegi
a potem...
potem na chwilę odwróciłem głowę
wtedy
zmyła się z deszczem
Autor
25 January 2021, 22:22
A deszcz dzwoni, dzwoni o szyby jesiennie...
To był właśnie on :)
Cudowne...
17 January 2021, 19:01
Może przeżyła deszcz, ulewę, powódź, potop...
Pod czyimś parasolem i czeka gdzieś...
:)Cudowny wiersz!
10 January 2021, 21:20
Ładne takie bardzo... Zimowe, a ciepłe :-)
10 January 2021, 16:02
Ach te stracone szanse.
A można było zabrać do domu. Ją i kota.
Udomowić.
A wtedy niech
pada, pada, pada...
deszcz...Pięknie :)
9 January 2021, 22:57
Patrzyłeś, patrzyłeś, a do ♥️ włożyć nie zdążyłeś, niedobrze!!! :)
9 January 2021, 22:38
9 January 2021, 21:16
Bo to nie była twoja "panna z mokrą głową" i tyle. Ale żeś ty wiersz napisał, to jestem miło zaskoczony. Bo bardzo ładny.
9 January 2021, 18:58
9 January 2021, 18:50
Subtelnie i pięknie.
To takie... czekanie na słońce.
Bardzo refleksyjny wiersz...
Cieszę się, że znów tworzysz wersy :)
